Κεφαλονιά ΕΤΟΣ 1953

Ο μήνας ήταν Αύγουστος έτος 53

Που ξέσπασε μια φοβερή φρικτή θεομηνία

Εκεί που εβασίλευε ζωή – χαρά – γαλήνη

Ξημέρωσε μία χαραυγή τίποτα να μη μήνη

  

Ήταν ημέρα Κυριακή εννέα του Αυγούστου

Όπου ο Χάρος άρχισε το δράμα του χορού του

Εμείς εφοβηθήκαμε γιατί είχαμε ακούσει

Ότι θα έκανε σεισμό που θα χαλούσε η φύση

Πέρασε η Κυριακή και ήρθε η Δευτέρα

Του Χάρου δεν εφάνηκε η τρομερή φοβέρα

Ο Μήνας είχε έντεκα ημέρα ήταν Τρίτη

Ο Ήλιος δεν εφάνηκε με μίας εξηφανίσθη

Επέσανε τα σπίτια μας, μεγάλη δυστυχία

Και εμείναμε στην ύπαιθρο σαν τ’ άγρια θηρία

Σαν να μην έφθανε αυτό ξημέρωνε Τετράδη (Τετάρτη)

Κι ο Χάρος μας ετοίμαζε όλους μας για τον Άδει

Γκρεμίστηκαν οι Εκκλησιές έπεσαν τα σπιτάκια

Και τα παιδιά εκλέγανε ωσάν μικρά παιδάκια

Δεν έκλαιγαν όμως οι μικροί, εκλέγανε και οι μεγάλοι

Γιατί ήταν τέτοια η συμφορά που δεν ξανάδαν άλλη

Θρήνοι και γοερές κραυγές ηχούσαν στον αέρα

Και η γη μας έτρεμε όλη πέρα ως πέρα

Ήρθαν τα αεροπλάνα μας, έφεραν τροφοδοσία

Για να μας ενθαρρύνουνε μέσα στη δυστυχία

Ήρθαν και τα καράβια μας, πήραν τους τραυματίες

Για να μας δώσουνε κι αυτά τις πρώτες βοηθείες

Αυτά τα λίγα έγραψα εγώ ο προγενέστερος

Για να γνωρίζει για τους σεισμούς αυτούς, και ο μεταγενέστερός.

Ζαπάντης Βασίλειος